1-
معرفت مطلق:اگر معرفت، از آن جهت که معرفت است (معرفت مطلق) موضوع این علم قرار گیرد و احکام آن مورد بررسی واقع شود در این صورت «معرفت
شناسی عام» (معرفتشناسی مطلق) پدید میآید2- معرفت مضاف:اگر معرفت از جهت اینکه ویژگی و متعلق خاصی دارد، مورد بررسی قرار گیرد (معرفت مضاف) در این صورت از آن تعبیر به «معرفتشناسی خاص» (معرفتشناسی مضاف) میشود نظیر معرفتشناسی دینی، معرفتشناسی اجتماعی، معرفتشناسی عرفانی، معرفتشناسی اخلاقی و....مراد از «معرفتشناسی» در این مقاله، معنی «عام» آن میباشد و اهدافی که برای این علم ترسیم شده است، ارائه طریقی برای رسیدن به یقین و معرفت بوده و غایت دیگر آن، پاسخ دادن به سؤالات اساسی انسان هاست از جمله اینکه مثلا «آیا میشود به شناخت واقعیت رسید؟» «از کجا بدانیم که معلومات ما مطابق با واقع هستند؟» و....روش رسیدن به این غایات، «تعقلی - منطقی» است؛ چرا که شخص معرفتشناس با معرفت، مواجهه تعقلی دارد.
+ نوشته شده در یکشنبه بیست و نهم خرداد ۱۴۰۱ساعت 14:34  توسط دکتر نقی سنائی | وبلاگ شخصی دکتر نقی سنائی - علمی فرهنگی ...
ما را در سایت وبلاگ شخصی دکتر نقی سنائی - علمی فرهنگی دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 4drsanaei4 بازدید : 124 تاريخ : چهارشنبه 13 مهر 1401 ساعت: 21:24